Gertjan wil in de paarden, maar zijn moeder houdt hem voor  dat hij eerst een goede opleiding moet volgen. Hij gaat dus naar de HAVO. “Ik heb er weliswaar twee jaar langer over gedaan omdat ik altijd bij de paarden zat, maar goed”, zegt hij lachend. Daarna volgt hij de Hogere Landbouwschool in Dronten. In deze periode had Gertjan enkele geweldige stageadressen, onder andere bij de familie Schreuder uit Swifterbant, de familie Van der Scheer uit Lelystad en de familie Beugel-Zwaving uit Nieuw Weerdinge.

Toen kreeg hij de kans om bij Henk Nooren aan de slag te gaan. Hij begint onderaan. Het is hard werken, zeven dagen per week van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Als Nooren met zijn springpaarden naar Brabant verhuist, gaat Gertjan mee. Hij huurt stallen in de omgeving en met een lening bij de bank van tienduizend gulden (waar zijn vader toentertijd garant voor stond) als startkapitaal, begint hij zijn eigen bedrijf. Hij handelt in paarden en geeft les en bouwt zo zijn eigen klantenkring op. Als Nooren daarna naar Limburg verhuist blijft Gertjan in Brabant, en is daar, tot op de dag van vandaag, gebleven.

De eerste jaren koopt Gertjan springpaarden in het noorden van het land, waar hij veel connecties heeft. Hij leidt ze op en brengt ze uit op concours en sommigen verkoopt hij ook direct door. Gertjan heeft op een gegeven moment zoveel paarden dat hij ruimtegebrek heeft. In 1983 komt manege de Meerberg in Teteringen te huur. De eigenaar heeft ook twee dekhengsten staan, die hij eigenlijk graag samen met de manege verhuurt. Gertjan huurt het manegecomplex en neemt ook de hengsten over. “Ik was altijd al geïnteresseerd in de fokkerij en zo ben ik ook in de hengstenhouderij gerold.” Het bedrijf groeit. Gertjan heeft naast zijn handelspaarden ook al wat jonge hengsten die hij voorbrengt op de keuringen en hij begint voorzichtig met fokken.

Daar komt zijn vrouw Anne om de hoek kijken. Het is mede dankzij haar dat het bedrijf de switch van springen naar dressuur maakt. Gertjan ontmoet Anne op de hengstenkeuring in Denemarken, waar ze een prijs aan Gertjan uitreikt. Anne en Gertjan zijn inmiddels meer dan 25 jaar getrouwd. Anne is een zeer succesvolle amazone, die al vijf keer voor het Deense team uitkwam op de Olympische Spelen. Anne heeft de leiding over de dressuur- en sportstal, en is ook verantwoordelijk voor de opleiding van de paarden, en de opleiding van de jonge ruiters en amazones.

“Van lieverlee gingen we over van spring- naar dressuurpaarden. Ik was bijzonder gecharmeerd van Ferro dus ik zocht naar een afstammeling. Die hebben we in Negro gevonden. Maar er moest een vervolg komen. Ik had vrij veel vaste klanten dus ik had uiteindelijk veel Negro-merries in mijn klantenkring. Ik wilde iets nieuws, zonder Jazz of Krack C. Op zich is daar is niets verkeerds aan, maar Jazz en Krack zat toen wel in 90% van alle KWPN gefokte paarden, vandaar.”

Gertjan ziet Lord Leatherdale voor het eerst als tweeënhalf jarige op de hengstenkeuring in Den Bosch. Hij is dan al goedgekeurd in Westfalen. “Ik zag hem lopen, achterin de groep en hij liep zo lekker te dribbelen. Dat sprak me heel erg aan.” Hij besluit de eigenaar die dag niet te benaderen, maar belt hem de dag na de keuring en rijdt naar Duitsland. Het paard is nog wat weinig ontwikkeld, maar blijkt ook al gereden te zijn. Op Gertjans verzoek wordt hij opgezadeld. “Hij draafde weg en na tien meter wist ik dat ik hem wilde hebben.”

Lord Leatherdale wordt, in eerste instantie, voor de helft gekocht en wordt goedgekeurd na een goed verrichtingsonderzoek. Hij blijkt een schot in de roos op de Negro nafok. “Dat hoopten we al, maar dat moet dan wel lukken. De kwaliteiten van beide hengsten vullen elkaar goed aan. Het zijn eigenlijk twee verschillende werelden maar het past mooi.” Inmiddels is hij vol in eigendom van Van Olst. Sindsdien heeft Van Olst Horses vele succesvolle hengsten als Everdale, Glamourdale, Chippendale en Inclusive voortgebracht.